بي‌همگان به سر شود بي‌تو به سر نمي‌شود
داغ تو دارد اين دلم جاي دگـــر نمي‌شود
بي تو براي شاعري واژه خبر نمي‌شود
بغض دوباره ديدنت هست و به در نمي‌شود
فكر رسيدن به تو فكر رسيدن به من
از تو به خود رسيده‌ام اينكه سفر نمي‌شود

بي‌همگان به سر شود بي‌تو به سر نمي‌شود
داغ تو دارد اين دلم جاي دگـــر نمي‌شود

دلم اگر به دست تو به نيزه‌اي نشان شود
براي زخم نيزه‌ات سينه سپر نمي‌شود
صبوري و تحملت هميشه پشت شيشه‌ها
پنجره جز به بغض تو ابري و تر نمي‌شود

بي‌همگان به سر شود بي‌تو به سر نمي‌شود
داغ تو دارد اين دلم جاي دگـــر نمي‌شود

صبور خوب خانگي شريك زجه‌هاي من
خنده خسته بودنم زنگ خطر نمي‌شود
حادثه يكي شدن حادثـــه‌اي ساده نبود
مرد تو جز تو از كسي زير و زبر نمي‌شود
به فكر سرسپردنم به اعتماد شانه‌ات
گريه بخشايش من كه بي‌ثمر نمي‌شود
هميشگي‌ترين من لاله نازنيــــن من
بيا كه جز به رنگ تو دگر سحر نمي‌شود

بي‌همگان به سر شود بي‌تو به سر نمي‌شود
داغ تو دارد اين دلم جاي دگـــر نمي‌شود

بي‌همگان به سر شود بي‌تو به سر نمي‌شود
داغ تو دارد اين دلم جاي دگـــر نمي‌شود

بي‌همگان به سر شود بي‌تو به سر نمي‌شود
داغ تو دارد اين دلم جاي دگـــر نمي‌شود

ای پرنده ی مهاجر! ای پر از شهوت رفتن!

فاصله قد یه دنیاس بین دنیای تو با من!

تو رفیق شاپرکها من تو فکر گله مونَم

تو پی عطر گل سرخ، من حریص بوی نورم!

دنیای تو بی نهایت همه جاش مهمونی نور

دنیای من یه کف دست روی سقف سرد یک گور

من دارم تو آدمکها می میرم، تو برام از پریا قصه میگی

من توی پیله ی وحشت می پوسم،برام از خنده چرا قصه میگی

کوچه پس کوچه ی خاکی،در و دیوارش شکسته

آدمای روستایی با پاهای پینه بسته

پیش تو یه عکس تازه س واسه البوم قدیمی

یا شنیدن یه قصه س از یه عاشق صمیمی

برای من زندگی اینه پرِ وسوسه پرِ غم

یا مث نفس کشیدن پرِ لذت دمادم

ای پرنده ی مهاجر! ای همه شوق پریدن!

خستگی یه کوله باره روی رخوت تنِ من!

مثل یک پلنگ زخمی پرِ وحشت نگاهم

می میرم اما هنوزم دنبال جون پناهم

نباید مثلِ یه سایه زیر پاها زنده باشیم

مثل چتر خورشید باید روی برج دنیا واشیم.

گر همسفر عشق شدی مرد سفر باش..

هم منتظر حادثه هم فکر خطر باش..